قیمت سنگ آهن از اوج خود در ژوئیه ۲۰۲۱ که حدود ۲۱۹.۷۷ دلار در هر تن بود، به طور قابل‌توجهی کاهش یافته و در ۲۲ اوت ۲۰۲۵ به ۱۰۱.۴۲ دلار در هر تن رسیده است. با این حال، قیمت‌ها اخیرا افزایش اندکی را نشان داده‌اند و در ماه گذشته ۳.۲۱ درصد و نسبت به سال گذشته ۳.۴۴ درصد افزایش داشته است. در سال جاری، قیمت سنگ آهن به طور غیرمنتظره‌ای ثابت مانده و از اواخر سال ۲۰۲۴ در محدوده ۹۶ تا ۱۱۰ دلار در هر تن باقی مانده است، به‌رغم تنش‌های ژئوپلیتیکی، تعرفه‌ها و اختلافات تجاری که باعث نوسانات شدید در سایر کالاها شده است.
این ثبات با بهبود احساس سرمایه‌گذاران، به ویژه پس از کاهش تعرفه‌ها بین اقتصادهای بزرگ مانند ایالات متحده و چین، پشتیبانی می‌شود. این کاهش تنش‌های تجاری نشان‌دهنده بهبود شرایط تجارت جهانی است و انتظارات برای افزایش تقاضای فولاد را افزایش داده و معاملات آتی سنگ آهن را تقویت کرده است.
تعرفه‌های پایین‌تر همچنین هزینه‌های ورودی را برای فولادسازان کاهش می‌دهد و تولید و خرید سنگ آهن را افزایش می‌دهد. درحالی‌که واردات سنگ آهن چین در سه‌ماهه اول ۲۰۲۵ نسبت به سال پیش از آن ۷.۸ درصد کاهش یافته و به ۲۸۵.۳۱میلیون تن رسیده است، این کاهش به دلیل اختلالات موقت عرضه مانند شرایط آب و هوای نامساعد در استرالیا بوده است. از آن زمان، واردات نشانه‌هایی از بهبود را نشان داده است که با ذخیره‌سازی فصلی پیش از فصل ساخت‌وساز تابستانی چین همسو بوده است. قیمت‌های نقدی سنگ آهن اخیرا پس از کاهش در اوایل سال، به حدود ۱۰۲ تا ۱۰۲.۰۵ دلار در هر تن افزایش یافته است. این بهبود تا حدودی ناشی از گمانه‌زنی‌ها در مورد افزایش تقاضای فصلی فولاد در چین است.
قراردادهای آتی، که منعکس‌کننده انتظارات بازار از قیمت‌های آینده هستند. اگرچه تقاضا برای فولاد ساختمانی مانند میلگرد همچنان ضعیف است، اما تولید فولاد خام در حال بهبود است. انتظارات مبنی بر اینکه پکن ممکن است اقداماتی را برای مهار ظرفیت مازاد صنعتی انجام دهد، نیز این حس بازار را تقویت کرده است. اگرچه چنین اقداماتی می‌تواند استفاده از سنگ آهن را محدود کند، اما ممکن است سودآوری بخش فولاد را افزایش داده و به طور غیرمستقیم از قیمت‌ها حمایت کند.
رکود در تقاضای چین، نگرانی‌های مربوط به عرضه بیش از حد، و پیش‌بینی‌های متغیر، ورود عرضه جدید به بازار، تغییرات ساختاری و کربن‌زدایی، و سیگنال‌های سیاستی چین، در درجه اول بازار سنگ آهن را جهت دهی می‌کنند. رکود تقاضای فولاد در چین در طول پنج سال گذشته تولید فولاد را در آن کشور در حدود یک‌میلیارد تن ثابت نگه داشته و یک سطح پایدار در تقاضای سنگ آهن ایجاد کرده است. در سال ۲۰۲۴، سنگ آهن بدترین عملکرد را در بین فلزات صنعتی داشت و قیمت‌ها تا نوامبر نسبت به سال گذشته بیش از ۲۰ درصد کاهش یافت.
با نگاهی به آینده ، قیمت‌ها به دلیل تقاضای ضعیف فولاد، به ویژه از بخش املاک و مستغلات کند خواهد بود. چین و چالش‌های اقتصادی گسترده‌تر، همچنان بر فشار بازار خواهند افزود. رکود اقتصادی گسترده‌تر و ضعف مداوم در بخش املاک و مستغلات چین، که حدود ۴۰درصد از مصرف سنگ آهن چین را در اختیار دارد؛ به طور قابل‌توجهی بر تقاضا تاثیر گذاشته است.
با وجود اقدامات حمایتی مختلف دولت، شروع ساخت خانه‌های جدید همچنان رو به کاهش بوده و نسبت به سال گذشته بیش از ۲۰ درصد کمتر شده است. سیاست‌های اخیر چین به جای ترویج ساخت‌وسازه‌های جدید، بر تسهیل شرایط وام مسکن و تشویق به فروش موجودی مسکن موجود متمرکز بوده‌اند که این امر تاثیر بر تقاضای فولاد و سنگ آهن را محدود کرده است.
درهمین‌حال، تضعیف تقاضا برای مصرف داخلی، منجر به افزایش صادرات فولاد به بالاترین سطح از سال ۲۰۱۶ شده است. با این حال، این روند ممکن است با اجرای محدودیت‌های تجاری و تحقیقات ضد دامپینگ توسط سایر کشورها، شتاب خود را از دست بدهد. علاوه بر این، قیمت‌های داخلی فولاد چین به پایین‌ترین حد چند سال اخیر سقوط کرده است که چالش‌های پیش روی چشم‌انداز تقاضای سنگ آهن چین را برجسته می‌کند.
نگرانی‌های مربوط به عرضه بیش از حد نگرانی‌های اولیه در مورد مازاد سنگ آهن در سال جاری میلادی را که زمانی حدود ۵۰میلیون تن تخمین زده می‌شد به ۲۰ تا ۳۰میلیون تن رسانده است.
این تغییر عمدتا به دلیل تقاضای قوی‌تر از حد انتظار فولاد و اختلالات عرضه ناشی از توفان‌ها در مناطق کلیدی تولیدکننده مانند استرالیاست. به‌رغم تنش‌های تجاری جهانی فعلی، تقاضای سنگ آهن به دلیل افزایش صادرات فولاد، همچنان مقاوم باقی مانده است، زیرا خریداران پیش از موانع تجاری بالقوه، برای تامین عرضه اقدام کرده‌اند. این پویایی‌ها، قیمت سنگ آهن را بسیار بالاتر از سطح ۹۰ دلار در هر تن افزایش داده و توانسته بخش عمده‌ای از دغدغه‌ها و نگرانی‌های تولیدکنندگان را در تحمیل هزینه‌های سنگین تولید و رکود بازار تسکین دهد و چشم‌انداز کلی بازار را بهبود بخشد.
در نتیجه، تحلیلگران پیش‌بینی‌های خود در رابطه با نزولی شدن روند قیمت‌ها را (انتظارات از کاهش بیشتر قیمت‌ها) را به سمت بالا تغییر داده‌اند و اکنون انتظار دارند که در مقایسه با پیش‌بینی‌های قبلی ۷۵دلار یا کمتر را به محدوده نزولی حداکثر بین ۸۰ تا ۸۵ دلار در هر تن تغییر دهند.
در میان‌مدت، تقاضا برای سنگ‌آهن ثابت خواهد ماند، زیرا ناوگان نسبتا جوان کوره‌های بلند چین همچنان به ورودی ثابت سنگ آهن برای 10 سال آینده نیاز خواهد داشت. ورود عرضه جدید به بازار معدن سیماندو در گینه، یکی از بزرگ‌ترین ذخایر سنگ آهن با عیار بالا در جهان، قرار است در نوامبر 2025 ارسال محموله‌ها را آغاز کند.
سیماندو یک سرمایه‌گذاری مشترک با ریوتینتو و شرکت‌های بزرگ چینی، از جمله چاینا بائوو است. افزایش کامل تولید آن، که انتظار می‌رود سالانه به 120میلیون تن برسد، می‌تواند از سال 2026 به بعد به طور قابل‌توجهی به عرضه جهانی کمک کند و ریسک قیمت بلندمدت ایجاد کند. با این حال، به دلیل افزایش ریسک سیاسی در گینه، عدم قطعیت‌هایی در مورد مسیر پروژه همچنان وجود دارد.
تغییر ساختاری و کربن‌زدایی صنعت جهانی فولاد با تشدید اقدامات کربن‌زدایی، در حال گذار به یک تحول ساختاری است. فولادسازان در حال اتخاذ فناوری‌های پاک‌تر مانند کوره‌های قوس الکتریکی (EAF) و فرآیندهای احیای مستقیم آهن (DRI) مبتنی بر هیدروژن هستند که سنگ‌آهن با عیار بالاتر را ترجیح می‌دهند. انتظار می‌رود این روند تقاضای بلندمدت و حق بیمه سنگ آهن با عیار بالا را افزایش دهد. اروپا در این تغییر پیشرو است و پیش‌بینی می‌شود تولید DRI تا سال 2035 به نزدیک به 40میلیون تن برسد. تولید با عیار بالای سیماندو می‌تواند تامین‌کنندگان سنتی مانند منطقه پیلبارا استرالیا را در این زمینه به چالش بکشد.
برای تطبیق، ریوتینتو قصد دارد سنگ معدن سیماندو را با عرضه پیلبارا در چین مخلوط کند و به پویایی بازار درحالی‌که صنعت به سمت روش‌های تولید با انتشار کمتر گازهای گلخانه‌ای در حال گذار است، کمک کند. سیگنال‌های سیاست چین تلاش‌های اخیر چین برای مقابله با ظرفیت مازاد و کاهش رقابت در صنعت فولاد خوش‌بینی محتاطانه‌ای را در بخش سنگ آهن، به ویژه در استرالیا، ایجاد کرده است.
تحلیلگران این سیگنال‌های سیاستی را به عنوان محرک‌های بالقوه برای بهبود سودآوری کارخانه‌ها و تجدید تقاضا برای سنگ‌معدن با عیار بالاتر می‌بینند، اگرچه تاثیر بلندمدت آنها هنوز نامشخص است. معاملات آتی سنگ آهن با افزایش ملایمی به حدود 97 دلار در هر تن رسیده است. با این حال، بخش گسترده‌تر همچنان راکد است و معادن بزرگ با کاهش قیمت سهام و کاهش 6 درصدی شاخص مواد
ASX 200 در سال مالی 2025 مواجه هستند. تحلیلگران با اشاره به تاثیر محدود بلندمدت کاهش تولید در گذشته، همچنان محتاط هستند. عملکرد و استراتژی تولیدکنندگان بزرگ تولیدکنندگان بزرگ مانند BHP، Vale و Rio Tinto با چالش‌هایی در حفظ سودآوری مواجه هستند. شرکت BHP از کاهش 26 درصدی سود پایه به 10.16میلیارد دلار آمریکا برای سال مالی 2025 خبر داده است که پایین‌ترین سطح آن در پنج سال گذشته است، و عمدتا به دلیل کاهش 19 درصدی میانگین قیمت سنگ آهن است.
با وجود حفظ هزینه‌های تولید پایین (حدود 17.29 دلار در هر تن) در استرالیای غربی، تقاضای کمتر از سمت چین و افزایش عرضه جهانی بر عملکرد آن تاثیر گذاشت. رکود تقاضا یک چالش کلیدی است، چرا که چین حدود 75 درصد از سنگ آهن دریایی مورد نیاز خود را از آن طریق وارد می‌کند.
در واکنش به این موضوع، BHP تولید پیلبارا را به 305میلیون تن محدود کرده و تمرکز خود را به سمت پروژه‌های مس و پتاس در شیلی، آرژانتین و کانادا معطوف کرده است. مس اکنون 45درصد از درآمد این شرکت را تشکیل می‌دهد و شکاف خود با سنگ آهن را که سهمی ۵۳درصدی دارد کاهش می‌دهد. / دنیای اقتصاد